Brak konsekwencji doprowadzi nas wszystkich do prawdziwego dramatu. Świadomość istnienia licznych kości w nadgarstku nie wystarczyła do zastosowania reguł, które byłyby odpowiednie do przeznaczenia każdej z nich. Świadomość istnienia wcale nie oznaczała świadomości przeznaczenia, stąd w dość krótkim czasie, pojawiły się liczne wątpliwości jak używać każdej z nich. Rada arbitralnie stwierdziła, że powinny istnieć liczne warianty użycia poszczególnych, indywidualnie, które w połączeniu z synchronicznym użyciem pozostałych (a nawet tylko części z nich) multiplikowałyby nam potencje(mnogie) ich użycia.

To tylko same kości i związana z nimi świadomość ich bezpośredniego otoczenia. Do tego dochodzi kontekst, okoliczności, czy konfiguracja podczas. Mając ją, moglibyśmy zyskać o wiele więcej niż się spodziewliśmy w punkcie wyjścia. Moglibyśmy, tylko zostało to obwarowane licznymi trybami warunkowymi. A więc w kontekście wiedzy, którą już posiadamy, nawet najprostsze użycie, zastosowanie, czy nawet potencjał stosowania każdej z kości zostaje w dość dużym stopniu ograniczony, paradoksalnie, możliwościami – nawet jeśli tylko potencjalnymi. Czy w kontekście ograniczeń możliwościami, świadomość, w punkcie wyjścia, ogranicza i uwalnia potencjał? Konsekwentne drążanie tematu doprowadzić nas może do prostych rozwiązań poza kontekstami i bez ograniczeń. Może nas również pogrążyć. Brak konsekwencji doprowadzi nas do finalnego rozwiązania, ponieważ brak konsekwencji doprowadzi nas wszystkich do prawdziwego dramatu. Świadomości. Przyimki proste. Cała lista!